Een nieuw project. Een nieuwe uitdaging.

Deze week is mij de opdracht gegund voor een nieuw tuinontwerp.
Een tuin in Breda. Samen met de bewoners stap ik in het proces. Het echtpaar is ongewenst kinderloos en heeft een duidelijke levensvisie. Een onderdeel van de tuin is een levensecht water labyrint , waarbij in de watergang verschillende effecten van water hoorbaar en zichtbaar zullen zijn.

Het labyrint laat je de weg zien van je noodlot en van je levenspad. Elke keer dat je van dat pad afwijkt beland je in het doolhof. Dit zijn de onzichtbare keuzemomenten in het leven. Als je de juiste keuze neemt en de rode draad blijft volgen – ook al leidt dat je naar onbekende wegen en betekend het dat je je meest duistere angsten onder ogen moet zien – kom je een niveau hoger in bewustzijn, je verdiept jezelf en dringt verder in je innerlijk door. Hierin zit de paradox dat je soms terug moet om vooruit te kunnen gaan en de diepte in moet om de hoogte in te kunnen. Dit maakt het labyrint tot een driedimensionaal pad, dat op een plat vlak niet compleet te begrijpen valt. Het labyrint is de juiste weg in het doolhof. Wie zijn lot niet onder ogen durft te zien beland onherroepelijk in het doolhof. Wie het monster in de ogen durft te kijken en de draad van de meeste energie (maar niet altijd de minste weerstand) blijft volgen komt telkens een niveau hoger in de zeven lagen van het driedimensionale labyrint, tot hij het centrum bereikt. De clou is om van daar terug te komen. De held is pas een werkelijke held als hij uit de onderwereld terugkeert om met zijn nieuw verworven wijsheid koning te worden en te heersen over zijn eigen leven, hier en nu, in dit leven.
lichaam.

Wordt vervolgd.